Vanavond mag ik namens de gemeente Den Haag een krans leggen bij het Monument in Loosduinen ter nagedachtenis aan de 24 verzetstrijders die in de Tweede Wereldoorlog hun leven lieten in hun strijd tegen de bezetter.
Een enorme eer om deze dankzegging namens de gemeente te mogen doen. Maar voordat ik vanavond de krans plaats bij het monument waar ik toch te vaak onnadenkend langs ben gefietst en gelopen, ben ik op zoek gegaan naar de verhalen achter deze strijders. Wie waren deze mannen die de bevrijding niet mee mochten maken? Wat was hun drijfveer om in actie te komen, Welke verzetsdaden pleegden zij?
De eerste bron die ik vond komt van de site van de stichting National Herdenking ‘s-Gravenhage. In vogelvlucht de geschiedenis van het Loosduinse verzet.
Ik ga achter het verhaal van Jan Willem Kempff aan. Oud militair bij het leger en bij het uitbreken van de oorlog tuindersknecht bij het gesticht Bloemendaal De “Bijzonder Vrijwillige Landstorm” (de BVL) ging na het verbod van de Duitsers op de organisatie ondergronds en vormde de Groep Kempff. De BVL kende ik niet, maar gelukkig brengt internet uitkomst en dit blijken eigenlijk Reservisten te zijn die na de massale mobilisatie na de Eerste wereldoorlog verbonden bleven aan de krijgsmacht. De Nederlandse regering was erg blij met deze club van oud-officieren die in geval van nood de reguliere troepen en dienstplichtigen konden bijstaan of vervangen.
Net na de capitulatie sloten veel verzetsgroepen, veelal vanuit de BVL, zich aan bij de Ordedienst. Heersende gedachte was in de meidagen van 1940 dat de Duitse inval nooit lang kon duren. Vrede zou volgen en/of de Duitsers verslagen. In het machtsvacuüm dat dan zou volgen moest natuurlijk de orde worden gehandhaafd totdat Koningin weer op de troon en de premier weer in het torentje zat.
Een van de eerste verzetsdaden was het verstoppen van de wapens en munitie en het wegsluizen van het kapitaal van de groep. Immers, alleen met die middelen is het vol te houden om verzet te plegen.
Al in maart 1942 ging het fout en werd Jan Willem Kempff samen met een groot deel van het net samengevoegde Loosduinse verzet verraden en opgepakt. Via de Scheveningse gevangenis werden de verzetslieden naar Kamp Amersfoort gebracht waar hij en jaar op het beruchte Proces der 72 ter dood veroordeeld en afgevoerd naar Sachsenhausen waar hij direct bij aankomst op 2 of 3 mei op 40 jarige leeftijd is gefusilleerd.
Wat rest is een haastig geschreven afscheidsbrief die uit de trein naar het noodlot in Duitsland kon worden gegooid.

Veel over specifieke acties van het verzet van de groep Kempff in Loosduinen kan ik niets vinden. Maar aangezien alleen al op de hulp aan onderduikers de doodstraf stond kan ik niet anders dan diep respect hebben voor de keuze die hij en alle andere verzetslieden gemaakt hebben. Zo overtuigd dat de Duitse bezetting en de invoering van een totalitaire regime fout was en dat daar tegen gestreden moest worden verdient het om minimaal 1 maal per jaar stil bij te staan.
Vandaag denk ik aan Jan Willem Kempff en al die anderen die vielen voor de vrijheid van anderen, van ons.