Uitdagend. Dat is een goede beschrijving van de fietstocht die ik met enkele andere D66’ers maakte in de Spaanse hoofdstad als onderdeel van ons bezoek aan de politieke partij Ciudadanos.
Dat bezoek stond in het teken van duurzame mobiliteit en natuurlijk wilden wij onze liefde voor de fiets graag overbrengen aan de leden van onze zusterpartij. Madrid is namelijk een stad met een flinke luchtvervuiling. Dat komt enerzijds door de grote hoeveelheid auto’s die dagelijks de stad in en uit willen maar ook door de ligging in het binnenland op een hooglandplateau. Een slechte combinatie.
Met het ondergronds brengen van de binnenring, de M30 (lees hierover: “Dan liever de grond in”) wordt weliswaar de luchtvervuiling een beetje beperkt maar wordt niets gedaan aan het aantal auto’s dat vanuit de suburbs de stad in wil.
Madrid heeft al wel enige maatregelen genomen om het auto verkeer uit het centrum te weren. De Gran Via was rond kerst 9 dagen afgesloten voor personenverkeer en er zijn plannen in uitvoering om grote delen van het centrum alleen toegankelijk te maken voor OV, auto’s van bewoners en taxi’s.
Goede maatregelen natuurlijk maar in gesprek met de groene Ciudadanos merkten we toch dat veel Spanjaarden nog niet zo ver zijn om echte keuzes te maken als het om verkeer aankomt. Aangezien er heel veel verkeer vanuit de suburbs dagelijks de wegen naar Madrid vastzet zou een logische keus zijn om meer OV vanuit de buitenwijken aan te gaan leggen om een alternatief voor de auto te bieden. Omdat de buitenwijken ruim zijn opgezet levert dat een probleem op voor rendabel OV maar daar komt de fiets om de hoek kijken. Met de fiets naar een OV verzamelpunt en vanaf daar met de Metro of lightrail de stad in. Deels te financieren met spitstarieven voor forenzen die toch met de auto Madrid willen bereiken. Zou in een stad snakkend naar gezonde lucht een gouden oplossing zijn.
Na het telkens weer ophemelen van de fiets door ons en de toch wat “neutrale” ontvangst door de Ciudadanos (“te veel heuvels, te warm, te koud, te groot etc. etc.”) moesten we natuurlijk eens kijken of Madrid inderdaad te fietsen is.
Een zonnige zondagmiddag, volle binnenstad in verband met de halve marathon van Madrid, veel toeristen en bewoners die de parken opzochten en 5 Nederlanders op de huurfiets. Na de gewenning van een fiets met handremmen én terugtrapremmen (je fiets staat stil, jij schiet nog even door…) de straat op richting het prachtige Parque de El Retiro.
Fietsen door het park ging prima ondanks dat er nog fietspaden zijn aangelegd. Die zullen ze wel moeten gaan aanleggen als fietsverkeer toeneemt. En dan de straat op richting de Plaza Colon en omhoog via de Calle de Génova.
De Madrileense hoofdwegen zijn groots aangelegd en van de rotondes krijg je, zeker als fietser, spontaan pleinvrees. Tussen alle rondracende taxi’s (een bizar aantal heeft de verbannen personenauto’s verdreven) moet je als onbekende toerist je weg zien te vinden.
Het meest bijzondere is echter de indeling van de wegen:
Het fietspad dus links van de taxi en busbaan…. Near death experience verzekerd aangezien de busbaan net iets te smal is voor de Spaanse bus en als deze stilstaand bij een halte schieten de taxi’s er makkelijk even langs via het “fietspad”.
Lessen voor Den Haag
Qua fietsen liggen wij in Den Haag mijlenver voor op de Madrilenen. Met onze vrijliggende fietspaden, sterfietsroutes geven wij hier echt voorrang aan de fiets. Madrid geeft vooralsnog voorrang aan de auto. Wij hopen dat de Ciudadanos snel in Den Haag een tegenbezoek komen brengen zodat wij ze kunnen laten zien wat de fiets voor de stad kan betekenen.
Bijvoorbeeld het plan voor de nieuwe Sterfietsroute van het Centrum naar Wateringse Veld. In dit filmpje zie je hoe ik die 8 km affiets en aangeef wat er zal worden verbeterd.
