In het reces de tijd gevonden om weer eens naar de bioscoop te gaan. Omdat ik al in Rotterdam was voor een bezoek aan Het Nieuwe Instituut werd dat LantarenVenster. Dit filmhuis zit op de Kop van Zuid dus gaf me ook de kans om vanaf het Centraal Station naar het Museumpark en via de Witte de Withstraat over de Erasmusbrug naar het filmhuis te lopen. Onderweg nog genoten van een lekkere lunch bij Hotel Bazar in de Witte de Withstraat.
Ik ging voor “The Old Oak”, de laatste film van Ken Loach. Van hem had ik niet al te lang geleden al Sorry, I missed you gezien, een prachtfilm over de misstanden in de pakketbezorgersbusiness.
Het verhaal sprak me al aan; in een oud mijnwerkersstadje in noord Engeland dat danig in verval is geraakt is komen een aantal Syrische gezinnen wonen. En dat levert een hoop stevige uitspraken op aan de toog van de enig overgebleven pub, The Old Oak, in het dorp. Gaande de film groeit toch het besef dat de bewoners en de vluchtelingen meer met elkaar gemeen hebben dan het uiterlijk doet vermoeden.
Een film over armoede, teloorgang, verlies, vooroordelen, haat én hoop.
