Hachelijke situaties op de Goudenregenstraat; toen ik het filmpje van verkeersdeskundige Geert Kloppenburg bekeek hield ik mijn adem toch een paar keer in als auto’s, trams en fietsers elkaar akelig dicht naderen. Naar aanleiding van dat filmpje en het essay heb ik onderstaand stuk geschreven:
Elke dag fiets ik door de stad. Door de woonstraten van mijn eigen wijk, op mooi, brede, vrijliggende fietspaden, over de fietsstraten en over de te smalle “fietssuggestiestroken” op bijv de Laan van Meerdervoort. Van fatbikes tot vrachtwagens en van bakfietsen tot bestelbusjes, het Haagse verkeer kan bijhoorlijk druk zijn met alle gevolgen voor de verkeersveiligheid van dien.
Door de unieke ligging an zee van Den Haag waardoor er geen ring rondom de stad ligt en een stratenpatroon dat de lange noord-zuid lijnen van de oude strandwallen volgt kan gemotoriseerd verkeer niet snel de stad verlaten en komen kruisingen met ander verkeer vaak voor. Deze factoren zouden kunnen betekenen dat de Hagenaar veel vaker de fiets of het OV zou pakken maar ondanks er wel een mooie stijging in dat vervoer te zien is blijft de auto een erg grote rol spelen.
Al jarenlang zetten we ons in om in Den Haag de mobiliteitstransitie van de grond te krijgen. Forse investeringen in het OV, fiets-en wandelpaden en deelvervoer en met ingrepen om autovervoer in woon-wandel gebieden te beperken. Maar elke transitie gaat met horten en stoten en zeker in mijn ogen niet snel genoeg. Elke keer als ik lees of hoor van een verkeersongeval breekt mijn hart en voelt het alsof we als stadsbestuur niet genoeg gedaan hebben.
Met de nieuwe omgevingsvisie en bereikbaarheid strategie zetten we opnieuw de koers om de stad veiliger te maken maar hoeveel we ook investeren, hoeveel maatregelen we ook nemen als Hagenaars samen moeten we de keus maken om minder auto te rijden, zeker als er een alternatief voor handen is (en die zijn er echt), moeten we accepteren dat pakketjes niet meer aan huis bezorgd worden maar bij een ophaalpunt opgehaald moeten worden en dat we kiezen voor nul verkeersslachtoffers iets vraagt van ons allemaal maar dat dit het absoluut waard is.
De rol van de gemeenteraad is ook duidelijk; niet langer vasthouden aan het sprookje van “en – en” maar echte keuzes durven maken. Een straat wordt niet verkeersveiliger als je tegelijkertijd zegt de veiligheid te willen vergroten en aan de andere kant de auto, geparkeerd of rijdend, geen strobreed in de weg wil leggen.
Aan ondernemers die claimen dat hun winkelstraat alleen levensvatbaar is als er maximaal wordt ingezet op bezoekers per auto; die fabel wordt keer op keer doorprikt, zoals laatst nog in Deurne, waar betaald parkeren werd teruggedraaid en er vervolgens een verkeerschaos ontstond waardoor het centrum een stuk minder aantrekkelijk werd om te bezoeken.
Het is tijd voor echt te kiezen voor veiligheid, leefkwaliteit en gezonde lucht. Dat is de enige en-en-en formule die wel mag!
